De Decker: 2401

Met zijn voorliefde voor vocale muziek zal het niet verbazen dat De Decker een hart heeft voor opera, de ultieme muziekvorm waarin alle disciplines samenkomen (het zgn. Gesamtkunstwerk). Met name Richard Wagner is hierbij een rolmodel, de grensverleggende componist die met zijn opera Tristan en Isolde de mooiste muziek ooit schreef, volgens De Decker.
Soms gaat hij aan de slag met bekende aria’s, zoals bijvoorbeeld Casta Diva uit Norma van Bellini. De aria kwam voor in de film 2046 van Won Kar-Kai. En net die film, althans de structuur ervan, was voor De Decker belangrijk om in 2008 een compositieopdracht aan te pakken.
Ward Weis vroeg in het kader van een radio-uitwisselingsproject om een werk te schrijven van 24 minuten en 1 minuut. Die ene, laatste minuut moest dienen als ‘overgangszone’ voor de bijdrage van twee andere componisten, Cathie Boyd en Eric La Casa.
Ik kreeg carte blanche, zegt De Decker, en dat was nu net het probleem. Bij een opdracht zonder thema ‘zwemt’ hij als componist. Hij heeft een kapstok nodig, iets dat hem inhoudelijk prikkelt om zijn verhaal aan op te hangen. Dus zocht hij, zoals eerder bij schilderkunst of theater of literatuur, een inspiratiebron bij iets wat hem als kunstfanaat intrigeert. Dat werd de film 2046, waarvan hij de 12-delige hoofdstukkenstructuur overnam: 2401 (2008) werd een compositie in twaalf delen van telkens twee minuten.
De Decker trok zich met zijn eigen ensemble iNtertidal een weekend lang terug in een kasteel om er opnames te maken. iNtertidal werd gevormd met de vijf muzikanten waar hij geregeld mee samenwerkt: De kasteelsessies (waarin ook de Casta Diva - aria werd “gesmokkeld”, zij het onherkenbaar) werden gecombineerd met opnames van een beiaard – die uiteindelijk de leidraad vormden van de compositie.